با نامحرمان تماس نداشته باشید چه زن باشد و چه مرد!

سفارشات استاد بزرگوار حسن زاده آملی در جمع دوستان طلبهباید گفتارمان قال الله باشد، کنار سفره ی قرآن باشیم و بهره برداری بسته به این است که اشخاص دور این سفره که باشند، و هاضمه ها چقدر باشد!

داریم که قرآن (القرآن مادبه الله) یعنی قرآن سفره معرفت الهی است، قرآن ادب آموز است و ادب یعنی نگاه داشتن حد هر چیز. قرآن انسانها را فرشته خوی می کند و شما خودتان را آمادگی دهید که در این اقیانوس، غواصی کنید. هر کس هر چه می خواند بداند که :انما یعرف القرآن من خوطب به. قرآن روح است و روایت ها بدن قرآنند، ظل قرآنند، بیانگر قرآنند! دنیا را ول کنید، دنیاخودش تامین می شود.در حدیث هست که :ای دنیا، هر کس به دنبالت آمد خسته اش کن و هر کس به تو اعراض کرد بدنبالش برو. بله دنیا خودش تامین می شود.
ما همه باغ را دیده ایم، اگر نهال زیر نظر باغبان باشد رشد می کند، شما کشیک نفس بکشید؛ مراقب خودتان باشید، بدانید که فقط یک رنگ داریم: صبغه الله. باران از اول بی رنگ است، فسالت او دیه بقدرها، بعد که با خاک نشین ها همنشین میشود، بو می گیرد، رنگ میگیرد، القلب حرم الله فلا تسکن فی حرم الله غیر الله، دل شما حرم الله است نگذارید که در این حرم بیگانه بیاید: منظر دل نیست جای صحبت اغیار، جز خدا را در این حرم راه ندهید،کشیک نفس و مراقبت نفس را از یاد نبرید.امام محمد باقرعلیه السلام فرمود: گناه نقطه ظلمانی در دل و ثواب نقطه نورانی است، اگر چنانچه نقطه گناهی در دل باشد، خطور خطیره ای باشد،این نقطه را نگذارید ریشه بدواند، گوشمالی اش دهید.اگر زیاد شود،دل مثل کاسه ای می شودکه دهانه اش رو به زمین است و پشت اش به آسمان است! ظرف دل اگر بسوی آسمان باشد فیض میگیرد، این گناه است که دل را سرنگون میکند، انسان را مثل حیواناتی میکند که همیشه پوزه شان به زمین است و هرگز سر به آسمان ندارد. گناه انسان را پلید میکند، فکر انسان را هم از نازک بینی باز میدارد.
سعی کنید با نامحرمان تماس نداشته باشید چه زن باشد و چه مرد! چرا که هر کس که با خدا انس نداشته باشد نامحرم است!! (1)
ائمه و پیشوایان پیوسته براى تکامل خود تلاش می‏کردند. آنها با انجام اعمال صالح و عبادت و راز و نیاز در این مسیر گام بر میداشتند.
امام سجاد علیه السلام مى‏فرماید: «الهى لا تدع خصلة تعاب منّى الّا اصلحتها»
خدایا اگر خصلت بدى در من وجود دارد، آن را اصلاح فرما.
به امام سجاد علیه السلام گفتند: چقدر عبادت میکنى؟ امام اشک میریزد و میفرماید:
عبادت من کجا و عبادت على علیه السلام کجا؟
به على علیه السلام ‏میگویند چرا براى عبادت این همه خود را به زحمت میاندازى؟
جواب میدهد: عبادت من کجا و عبادت پیامبر کجا!
یکى از همسران پیامبر به او عرض میکند: یا رسول اللّه! خداوند که این همه به شما لطف دارد و آمرزیده هستى، چرا این همه خودت را به زحمت میاندازى؟!
پیامبر پاسخ مى‏دهد: آیا بنده شکرگزارى نباشم.
پیامبر آنچنان در مسیر کمال به تلاش و مجاهده پرداخته بود که خداوند به آن‏ حضرت میفرماید: «طه ما انزلنا علیک القرآن لتشقى‏»  اى پیامبر! ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به مشقت افکنى! (2)
در حدیثى پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله میفرماید: «ما عرفناک حقّ معرفتک» (3)
خداوندا! ما هیچ گاه تو را آنگونه که شایسته است نشناختیم.
درس بسیار ارزنده‏ اى که از این مطالب میتوان آموخت آن است که ما هیچ گاه نباید به آن چه اندوخته‏ ایم، دلخوش باشیم. ما نباید به مسافت و راهى که طى کرده‏ ایم، توجه کنیم، زیرا ممکن است دچار غرور شویم و از حرکت باز بمانیم. بلکه باید همیشه به جلو نگاه کنیم و مسیر طولانى را که باید بپیمائیم و کارهاى ناتمامى را که باید به پایان برسانیم، در نظر داشته باشیم. به چند کتابى که خوانده‏ ایم و چند درسى که گذرانده ‏ایم و چند رکعت نمازى که خوانده ‏ایم، نگاه نکنیم. به سختیهاى آینده و عالم قبر و قیامت فکر کنیم که در آنجا از فقر و بى‏چیزى مینالیم.



..................................................................................................................................................................................

1. در محضر استادحسن زاده آملی
2. سوره طاها آیه 1و2
3. بحارالانوار جلد 69 صفحه 292