گناهان جدید، امراض جدید !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

بسم الله الرحمن الرحیم

امام رضا علیه السّلام مىفرماید: اگر بندگان معاصىاى را که سابقین نداشتند مرتکب شوند، خداوند آنان را به امراضى مبتلا مى کند که سابقین بدان مبتلا نشده اند.

در جهان خلقت روابط بسیاری وجود دارد که ما از آن بیاطلاع هستیم و خیلی از آنها را جز از طریق کسانی که متصل به عالم غیب باشند، نمیتوان شناخت. اگر کسی به غیب ایمان نداشته باشد، اساسا وجود چنین روابطی برایش قابل قبول نیست؛ مثلا اینکه نپرداختن زکات چه ارتباطی با زیاد مردن چهارپایان میتواند داشته باشد و چطور باعث میشود برکات زمین کم شود؟ رواج زنا چطور ممکن است مرگهای ناگهانی را زیاد کند؟ شیوع حُکم ظالمانه چگونه مانع نزول باران میشود؟ و...

یکی از همین موارد ارتباط بین گناهان و مریضیهایی است که مبتلا به آن میشویم. البته نه اینکه بخواهیم مدّعی شویم هر بیماری نتیجه یک گناه است زیرا عواملی چون امتحان الهی و... نیز وجود دارد، چنانکه معصومین و انبیاء علیهم السلام هم بیمار میشدند. اما نمیتوان منکر شد که بسیاری از بلاها نتیجه اعمال خود ماست.

نکته ویژهای که در این نوشتار از آیتاللهالعظمی بهجت میخوانیم درباره این است که گناهان جدید موجب مریضیهای جدید میشوند.

ایشان میفرمایند: (1)

«البته بیمارى سرطان در طبّ قدیم به این اسم شناخته شده نیست. آقایى مىگفت که در کتاب وسائل روایتى است منقول از امام رضا ـ علیه السّلام ـ که مىفرماید: اگر بندگان معاصىاى را که سابقین نداشتند مرتکب شوند، خداوند آنان را به امراضى مبتلا مى کند که سابقین بدان مبتلا نشده اند. نقل شده که شخصى در احضار روح یکى از اطبّاى معروف یونان، از او دربارهى سرطان و علاج آن سؤال کرده بود. وى پاسخ داده بود: در زمان ما این مرض با این نشانه نبود، لذا علاجش را هم نمى دانم.»

با این حال، متنبه نمى‏شویم که ما در اثر اعمال خود به این بلاها و گرفتارى‏ها مبتلا شده‏ایم و کار همیشگى ما همین است، تا توانستیم هر چه خواستیم انجام دادیم، و اگر نکردیم، نتوانستیم.

بلاها در اثر اعمال خود ماست

آیت الله العظمی بهجت در بیان مفصلی میفرمایند: (2)

«وقتى بلایى ـ مانند وبا ـ در نجف پیدا مى‏شد، حتّى در بازارها هم گاهى مجالس روضه‏خوانى و توسل برقرار مى‏شد، ولى ما مثل آدم‏هاى مأیوس و ناامید، گویا نمى‏خواهیم از این درِ رحمت داخل شویم و براى رفع بلا و گرفتارى‏ها به حضرات معصومین (علیهم‏السّلام) متوسّل شویم!

آیا امروز براى رفع بلاها غیر از تضرّعات و دعاى صادق همراه با توبه و توسل، راه دیگرى داریم؟! مسلمان‏ها و برادران و خواهران ما در زیر آتش دشمن در چه حالى هستند، و ما در چه حال؟! آیا روا است که چنین بى‏تفاوت و غیر مضطرب باشیم؟! عربى از اهل آبادان وقتى بلایا و تعدیات ناموسى و بمباران و... را نقل مى‏کرد بى‏اختیار به گریه در آمد!

آیا فرد مسلمان مى‏تواند ابتلائات ناموسى را متحمّل شود؟! قتل و کشته شدن از این گونه بلایا اَهْوَن (آسانتر) است؛ لذا بعضى، وقتى خواهر یا دختر یا زن‏شان در معرض هتک حرمت قرار مى‏گیرد، حالشان چنان دگرگون مى‏شود تا جایى که آن خواهر یا دختر یا زن خود را همراه با جانى مى‏کشند و به قتل مى‏رسانند! مادرى مى‏گفت: شوهرم و برادرم را گرفتند و بردند، صبر کردم؛ ولى وقتى دخترم را بردند، صبر و قرار ندارم. خدا مى‏داند وقتى دختر انسان را مثل اسیر و کنیز ببرند، حال او چگونه مى‏شود!

این بلاها در اثر اعمال خود ما است. مگر مثل این جریانات در مجلس یزید اتّفاق نیفتاد که گفت: «هَبْ لِى هذِهِ الْجارِیَة!»  این کنیز را به من ببخش!

و حضرت زینب ـ علیهاالسّلام ـ فرمود: «ما جَعَلَ اللّه‏ُ لَکَ ذلِکَ، إِلاّ أَنْ تَخْرُجَ مِنْ مِلَّتِنا وَ تَدِینَ بِغَیْرِها.» خداوند این را بر تو حلال نکرده است، مگر این که از دین ما خارج شوى و دین دیگرى را انتخاب کنى.

و یزید پاسخ داد: «إِنَّما خَرَجَ مِنَ الدِّینِ أَبُوکِ وَ أَخُوکِ.» (3) این پدر و برادر تو است که از دین خارج شدند.

یعنى هر کس با ما مخالفت کند، از دین خارج است.

با این حال، متنبه نمى‏شویم که ما در اثر اعمال خود به این بلاها و گرفتارى‏ها مبتلا شده‏ایم و کار همیشگى ما همین است، تا توانستیم هر چه خواستیم انجام دادیم، و اگر نکردیم، نتوانستیم. امیرالمؤمنینِ حقیقى و الهى را کنار گذاشتیم و نااهلان را بر خود امیر قرار دادیم. در روایتى خیلى عجیب که راوى آن هم ابوبکر است آمده است که رسول اکرم ـ صلّى‏اللّه‏علیه‏وآله‏وسلّم ـ درباره‏ى على (علیه ‏السّلام) فرمود: «مَنْزَلَةِ عَلِىٍّ مِنِّى مَنْزِلَتِى مِنْ رَبِّى.» (4) مقام و منزلت على ـ علیه‏السّلام ـ نسبت به من، مانند مقام و منزلت من نسبت به پروردگار است.»

نمونه هایی از روایات

اکنون درباره اثرات گناهان نمونههایی از روایات را میبینیم:

1. ...سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ کَانَ أَبِی (علیه السلام) یَقُولُ نَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الذُّنُوبِ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ وَ تُقَرِّبُ الْآجَالَ وَ تُخْلِی الدِّیَارَ وَ هِیَ قَطِیعَةُ الرَّحِمِ وَ الْعُقُوقُ وَ تَرْکُ الْبِرِّ (5)

در این روایت امام صادق علیه السلام از پدرشان امام باقر علیه السلام نقل کردهاند که ایشان میگفتند: از گناهانی که فناء را شتاب میدهد و مرگها را نزدیک میکند و دیار را خالی میکند به خدا پناه میبریم و آن گناهان قطع رحم و عقوق [والدین] و ترک بِرّ و نیکی هستند.

2.قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) ... إِذَا فَشَا الزِّنَا ظَهَرَتِ الزَّلْزَلَةُ وَ إِذَا فَشَا الْجَوْرُ فِی الْحُکْمِ احْتُبِسَ الْقَطْرُ وَ...إِذَا مُنِعَتِ الزَّکَاةُ ظَهَرَتِ الْحَاجَةُ (6)

در این روایت امام صادق علیه السلام شیوع زنا را موجب زلزه و شیوع حُکم ظالمانه را موجب حَبس باران دانستهاند.

3. عنْ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) قَالَ وَجَدْنَا فِی کِتَابِ رَسُولِ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) إِذَا ظَهَرَ الزِّنَا مِنْ بَعْدِی کَثُرَ مَوْتُ الْفَجْأَةِ وَ إِذَا طُفِّفَ الْمِکْیَالُ وَ الْمِیزَانُ أَخَذَهُمُ اللَّهُ بِالسِّنِینَ وَ النَّقْصِ وَ إِذَا مَنَعُوا الزَّکَاةَ مَنَعَتِ الْأَرْضُ بَرَکَتَهَا مِنَ الزَّرْعِ وَ الثِّمَارِ وَ الْمَعَادِنِ کُلَّهَا وَ إِذَا جَارُوا فِی الْأَحْکَامِ تَعَاوَنُوا عَلَى الظُّلْمِ وَ الْعُدْوَانِ وَ إِذَا نَقَضُوا الْعَهْدَ سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ عَدُوَّهُمْ وَ إِذَا قَطَّعُوا الْأَرْحَامَ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِی أَیْدِی الْأَشْرَارِ وَ إِذَا لَمْ یَأْمُرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ لَمْ یَنْهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَ لَمْ یَتَّبِعُوا الْأَخْیَارَ مِنْ أَهْلِ بَیْتِی سَلَّطَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ شِرَارَهُمْ فَیَدْعُوا خِیَارُهُمْ فَلَا یُسْتَجَابُ لَهُمْ (7)

امام باقر علیه السلام در این حدیث به نقل از کتاب رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم، اثرات مختلفی را برای معاصی برشمردهاند از جمله اینکه آشکارا شدن زنا موجب زیاد شدن مرگهای ناگهانی میشود، ندادن زکات موجب کم شدن برکات زمین از نظر زراعت و میوه و معادن میشود، قطع رحم باعث میشود که اموال به دست اشرار بیفتد و...

4.قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ الْبَاقِرُ (علیه السلام) وَجَدْنَا فِی کُتُبِ آبَائِنَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم)  قَالَ: إِذَا ظَهَرَ الزِّنَا فِی أُمَّتِی کَثُرَ مَوْتُ الْفَجْأَةِ إِلَى أَنْ قَالَ وَ إِذَا قَطَعُوا أَرْحَامَهُمْ جُعِلَتِ الْأَمْوَالُ فِی أَیْدِی الْأَرَاذِلِ مِنْهُمْ (8)

5.عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) قَالَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُغَیِّرُ النِّعَمَ الْبَغْیُ‏، وَ الذُّنُوبُ الَّتِی تُورِثُ النَّدَمَ الْقَتْلُ، وَ الَّتِی تُنْزِلُ النِّقَمَ الظُّلْمُ، وَ الَّتِی تَهْتِکُ السِّتْرَ شُرْبُ الْخَمْرِ، وَ الَّتِی تَحْبِسُ الرِّزْقَ الزِّنَا، وَ الَّتِی تُعَجِّلُ الْفَنَاءَ قَطِیعَةُ الرَّحِمِ، وَ الَّتِی تَرُدُّ الدُّعَاءَ وَ تُظْلِمُ الْهَوَاءَ عُقُوقُ الْوَالِدَیْنِ (9)